
όμως αναζήτησε το μοναδικό που δεν είχε αλλά πιο σημαντικό, τη σωτηρία της ψυχής.
Ο πατήρ Βασίλειος, ως αθλητής έφτασε στην κορυφή. Τα μετάλλιά του στην ελεύθερη πάλη φτάνουν τα έντεκα: «Εξι χρυσά, τρία ασημένια και δύο χάλκινα» λέει ο ίδιος. Ομως, στα δεκαεννιά χρόνια του πήρε την απόφαση: «Μετά και τη συμμετοχή μου σε πανευρωπαϊκό αγώνα πάλης στην Τουρκία, ο Θεός μου χτύπησε το καμπανάκι για να τον υπηρετήσω. Πήρα τον δρόμο της τελειότητας, αφιερώθηκα σώματι και ψυχή στον Θεό. Είπα, τέρμα πια η κοσμική ζωή, η ύλη, η σάρκα. Αυτά χάνονται και φθείρονται στον χρόνο, αυτό που μένει είναι μόνο η πνευματική άσκηση και η σωτηρία της ψυχής»
ola-e-tipota
ourlife
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου