ΕΡΩΤΗΣΗ: Άραγε η αγάπη της μάνας προς το παιδί δεν είναι κατάσταση? Και τελικά ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση αγάπης και το συναίσθημα αγάπης?
Οι απαντήσεις σε ερωτήσεις αναγνωστών, είναι δοσμένες
από την Αγγελική Αναγνώστου , βάσει της θέσης του βιβλίου:
"ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ"
από την Αγγελική Αναγνώστου , βάσει της θέσης του βιβλίου:
"ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ"
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτά είναι πολύ λεπτές έννοιες αισθήσεων, που δύσκολα μπορούν να λεξοποιηθούν.
Όπως δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια το άρωμα ενός φυτού, σε κάποιον που δεν γνωρίζει τη μυρωδιά του, άλλο τόσο δύσκολο είναι να περιγραφεί και η κατάσταση της Αγάπης, σε κάποιον που δεν έχει συνειδητοποιήσει πως ο κόσμος μας είναι μια ΕΙΚΟΝΑ.
Επειδή η συναισθηματική αγάπη, είναι και αυτή ένα ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ της Κατάστασης Αγάπης, όπως ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ είναι και όλος ο υλικός/ενεργειακός κόσμος του Μάτριξ. Κοίτα πόσο ξεκάθαρα το διατυπώνει ο Πλάτωνας στον "Τίμαιο" (στοίχοι: 37c6-37d7):
Όπως δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια το άρωμα ενός φυτού, σε κάποιον που δεν γνωρίζει τη μυρωδιά του, άλλο τόσο δύσκολο είναι να περιγραφεί και η κατάσταση της Αγάπης, σε κάποιον που δεν έχει συνειδητοποιήσει πως ο κόσμος μας είναι μια ΕΙΚΟΝΑ.
Επειδή η συναισθηματική αγάπη, είναι και αυτή ένα ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ της Κατάστασης Αγάπης, όπως ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ είναι και όλος ο υλικός/ενεργειακός κόσμος του Μάτριξ. Κοίτα πόσο ξεκάθαρα το διατυπώνει ο Πλάτωνας στον "Τίμαιο" (στοίχοι: 37c6-37d7):
«Μόλις ο δημιουργός είδε τον κόσμο ζωντανό να κινείται, καθιστάμενο ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ ΘΕΩΝ, εθαύμασε και ευχαριστημένος σκέφτηκε να κάνει τον κόσμο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΜΟΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ.
Εφ’ όσον λοιπόν το πρότυπο τυγχάνει ον ζωντανό και αιώνιο, τέτοιον επεχείρησε να κάνει, όσο μπορούσε καλύτερα, και τον κόσμο που δημιουργούσε.
Η φύσις όμως του ζωντανού εκείνου προτύπου, ετύγχανε να είναι αιώνιος, και τούτο το στοιχείο ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ να το μεταδώσει ολοκληρωτικά στον δημιουργημένο κόσμο.
Διανοείται λοιπόν, να κάνει τον κόσμο μια μορφή ΚΙΝΗΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ και διακοσμώντας συγχρόνως τον ουρανό, δημιουργεί μια εικόνα κινούμενη της σταθεράς και αιωνίου αιωνιότητος, αιώνια και αυτή κινούμενη σύμφωνα με τους νόμους των αριθμών». ...Θεός αεί γεωμετρεί...
Εφ’ όσον λοιπόν το πρότυπο τυγχάνει ον ζωντανό και αιώνιο, τέτοιον επεχείρησε να κάνει, όσο μπορούσε καλύτερα, και τον κόσμο που δημιουργούσε.
Η φύσις όμως του ζωντανού εκείνου προτύπου, ετύγχανε να είναι αιώνιος, και τούτο το στοιχείο ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ να το μεταδώσει ολοκληρωτικά στον δημιουργημένο κόσμο.
Διανοείται λοιπόν, να κάνει τον κόσμο μια μορφή ΚΙΝΗΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ και διακοσμώντας συγχρόνως τον ουρανό, δημιουργεί μια εικόνα κινούμενη της σταθεράς και αιωνίου αιωνιότητος, αιώνια και αυτή κινούμενη σύμφωνα με τους νόμους των αριθμών». ...Θεός αεί γεωμετρεί...
Εκεί λοιπόν βρίσκεται η ουσιαστική δυσκολία:
Να συνειδητοποιήσει κάποιος πως ο κόσμος μας είναι ένα ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ.
Είναι ένα ολόγραμμα.
Είναι μια κινούμενη εικόνα του Αληθινού.
Αν αυτό γίνει κατανοητό, τότε θα ακολουθήσει και η συνειδητοποίηση πως και τα συναισθήματά μας, είναι και αυτά εικόνες των πραγματικών και πολύ περισσότερο η Αγάπη.
Να συνειδητοποιήσει κάποιος πως ο κόσμος μας είναι ένα ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ.
Είναι ένα ολόγραμμα.
Είναι μια κινούμενη εικόνα του Αληθινού.
Αν αυτό γίνει κατανοητό, τότε θα ακολουθήσει και η συνειδητοποίηση πως και τα συναισθήματά μας, είναι και αυτά εικόνες των πραγματικών και πολύ περισσότερο η Αγάπη.
«Όλα, όσα βρίσκονται επάνω στη γη δεν είναι αληθινά, παρά μόνο ΜΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, και μάλιστα όχι όλα, μόνο λίγα. Τα υπόλοιπα είναι ψέμα και πλάνη, και εικασίες, συγκροτημένα όπως οι εικόνες της φαντασίας. [Ερμής Τρισμέγιστος, Απόσπασμα ΙΙΑ, §3,4]»
Δεν έχει λοιπόν άδικο ο αστροφυσικός John Gribbin, ο οποίος στο άρθρο του στην εφημερίδα «Daily Telegraph» με τίτλο: «Ζούμε σ’ ένα σχεδιασμένο σύμπαν? », ισχυρίζεται και αυτός, με διαφορετικά λόγια από του Πλάτωνα και του Ερμή του Τρισμέγιστου, ότι ο κόσμος μας δεν δημιουργήθηκε από έναν παντογνώστη θεό, αλλά από όντα σαν εμάς, με την χρήση πολύ υψηλής τεχνολογίας. (Τα όντα αυτά, στα Απόκρυφα Ευαγγέλια του Nag Hammadi, αποκαλούνται "άρχοντες")
Συγκεκριμένα λέει, πως ένας επιταχυντής σωματιδίων, ελαφρώς ισχυρότερος από αυτόν που λειτουργεί στο CERN, θα ήταν ικανός να δημιουργήσει την μαύρη τρύπα μέσα στην οποία σχηματίστηκε το δικό μας σύμπαν.
Συγκεκριμένα λέει, πως ένας επιταχυντής σωματιδίων, ελαφρώς ισχυρότερος από αυτόν που λειτουργεί στο CERN, θα ήταν ικανός να δημιουργήσει την μαύρη τρύπα μέσα στην οποία σχηματίστηκε το δικό μας σύμπαν.
Και συνεχίζει: Το σύμπαν μας έγινε από έναν τεχνολογικά προηγμένο πολιτισμό σε κάποιο άλλο μέρος του πολυσύμπαντος. ... Ένας πολιτισμός που έχει την τεχνολογία να κάνει σύμπαντα /μωρά, σίγουρα θα βρει τον πειρασμό ακαταμάχητο.
...Βέβαια, αστροφυσικός είναι ο άνθρωπος, όχι φιλόσοφος!
Ο υλικός λοιπόν άνθρωπος ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΕΧΝΗΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, —της επιπεδοχώρας όπως ονομάζει τον κόσμο μας ο Edwin Abbott— δεν έχει τα προσόντανα βιώσει την αληθινή, Εξω/Υπερ-συμπαντική Αγάπη, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ.
Η αγάπη λοιπόν της μάνας προς το παιδί, σίγουρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "Κατάσταση αγάπης" και μάλιστα Πνευματικής!!! Το ίδιο "μητρικό φίλτρο" διαθέτουν και τα ζώα, από τα οποία ο "ανώτερος" άνθρωπος θέλει να διαφοροποιείται!
Αυτή λοιπόν η μητρική αγάπη, προκύπτει αρχικά από μια καθαρά ορμονική διαδικασία, την περίοδο της κύησης. Στη συνέχεια αυτές οι ορμόνες επηρεάζουν (ενεργοποιούν) τα γονίδια και στη συνέχεια περνάμε στην απόλυτα ενεργειακή κατάσταση, όταν το «Εγώ» του γονιού, μετατίθεται πάνω στην προσωπικότητα του παιδιού του. Αυτά είναι ανθρώπινα συναισθήματα, γονιδιακές καταγραφές/προγράμματα, που δεν διαφέρουν παρά ελάχιστα από τα συναισθήματα των ζώων, και δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με το Πνευματικό (Πλατωνικό) Αγαθό, ούτε με τους Πραγματικούς κόσμους που βρίσκονται πέραν και έξω του Μάτριξ.
Αυτά τα θετικά συναισθήματα, είναι χρήσιμα για τις κοινωνικές συναναστροφές του ανθρώπου. Είναι όμως ΟΛΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ της Αγάπης, όπως αντίγραφο είναι και όλος ο υλικός/ενεργειακός κόσμος του Μάτριξ.
Μέσα στο βιβλίο μου «Αντέχεις την Αλήθεια, Το Χρονικό της Αιχμαλωσίας» το περιγράφω ως εξής:
Αυτή λοιπόν η μητρική αγάπη, προκύπτει αρχικά από μια καθαρά ορμονική διαδικασία, την περίοδο της κύησης. Στη συνέχεια αυτές οι ορμόνες επηρεάζουν (ενεργοποιούν) τα γονίδια και στη συνέχεια περνάμε στην απόλυτα ενεργειακή κατάσταση, όταν το «Εγώ» του γονιού, μετατίθεται πάνω στην προσωπικότητα του παιδιού του. Αυτά είναι ανθρώπινα συναισθήματα, γονιδιακές καταγραφές/προγράμματα, που δεν διαφέρουν παρά ελάχιστα από τα συναισθήματα των ζώων, και δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με το Πνευματικό (Πλατωνικό) Αγαθό, ούτε με τους Πραγματικούς κόσμους που βρίσκονται πέραν και έξω του Μάτριξ.
Αυτά τα θετικά συναισθήματα, είναι χρήσιμα για τις κοινωνικές συναναστροφές του ανθρώπου. Είναι όμως ΟΛΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ της Αγάπης, όπως αντίγραφο είναι και όλος ο υλικός/ενεργειακός κόσμος του Μάτριξ.
Μέσα στο βιβλίο μου «Αντέχεις την Αλήθεια, Το Χρονικό της Αιχμαλωσίας» το περιγράφω ως εξής:
«Η Αλήθεια βρίσκεται στις έννοιες των πραγμάτων και όχι στα πράγματα. Κοίτα αυτήν τη φωτογραφία που δείχνει ένα άλογο να καλπάζει σε ένα λιβάδι. Πόση σχέση έχει αυτή η φωτογραφία, με το πραγματικό άλογο που καλπάζει ζωντανό σε ένα καταπράσινο λιβάδι, που ο αέρας ανεμίζει την χαίτη του και αντηχεί τον καλπασμό του; …Ελάχιστη έως καμία. Την ίδια ακριβώς σχέση έχει η πραγματική Ζωογόνος έννοια της Αγάπης, με αυτή που αισθάνονται ακόμη και οι καλύτεροι των ανθρώπων.»
Ο άνθρωπος όμως, μέσα από το υπέρμετρο "ΕΓΩ" του, ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ πως —αυτός, ο τόσο "σπουδαίος"— είναι παγιδευμένος όμηρος ενός κατώτερου όντος (τον οποίο αποκαλεί και θεό), και πως αυτή σάρκινη φυλακή που τον περιβάλλει, ΑΔΥΝΑΤΕΙ να βιώσει την πραγματική κατάσταση της Αγάπης!!!
... Για όλα βέβαια φταίει η υπερεκτίμηση της θνητής σηπτικής σάρκας !!! Αυτός ο "ζωντανός θάνατος" όπως αποκαλεί ο Ερμής ο Τρισμέγιστος το υλικό σώμα:
... Για όλα βέβαια φταίει η υπερεκτίμηση της θνητής σηπτικής σάρκας !!! Αυτός ο "ζωντανός θάνατος" όπως αποκαλεί ο Ερμής ο Τρισμέγιστος το υλικό σώμα:
«Και πρώτα πρέπει να αποβάλλεις το χιτώνα που φοράς, το ύφασμα της αγνωσίας, το στήριγμα της κακίας, τον δεσμό της φθοράς, το σκοτεινό περίβλημα, τον ζωντανό θάνατο, τον νεκρό που αισθάνεται, τον τάφο που σέρνεις μαζί σου, τον ένοικο ληστή, ΤΟΝ ΜΙΣΟΥΝΤΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΘΟΝΟΥΝΤΑ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ. [Λόγος Ζ, §2]».
Όταν κάποιος άνθρωπος θ’ αρχίσει να ενδιαφέρεται για το πώς θα δραπετεύσει, από αυτόν τον κόσμο του Μάτριξ, τότε συνειδητοποιεί πως το συναίσθημα (θετικό και αρνητικό) γίνεται γι’ αυτόν ένα εμπόδιο. Επειδή για να εγκαταλείψει κάποιος την ΔΙΤΤΗ ψευδαίσθηση του Μάτριξ, και να μεταβεί στην απόλυτη ΕΝΟΤΗΤΑ του "ΕΝΟΣ", θα πρέπει πρωτίστως να αποποιηθεί την διττότητα σε όλες της εκδηλώσεις της.Δεν γίνεται –όπως καταλαβαίνεις– να αρνείσαι μόνο την μια όψη ενός νομίσματος και να αποδέχεσαι την άλλη του!!! ... Αρνείσαι απλά το νόμισμα και με τις δύο του όψεις. Αρνείσαι συνολικά το Μάτριξ!
... Εκεί εντοπίζεται και η αποσπασματικότητα κάποιων ανερμάτιστων "ερευνητών", όταν αποδέχονται το μισό Μάτριξ και απορρίπτουν το άλλο μισό!!! ...
Θα πρέπει έτσι να περάσει σε μια διαφορετική διαδικασία, εξισορροπώντας —όσο περισσότερο μπορεί, και όσο η ύλη του το επιτρέπει— τις συναισθηματικές του αντιθέσεις, στοχεύοντας προς την απόλυτη ισορροπία και την εφαρμογή του «Μέτρον Άριστον»!
Αυτό είναι απαραίτητο, επειδή:
Αυτό είναι απαραίτητο, επειδή:
«§18. Οι αισθήσεις είναι και σωματικές και θνητές, αφού μοιάζουν στη σύστασή τους με το σώμα. Αντίθετα, τα αθάνατα σώματα δεν έχουν αίσθηση, επειδή ακριβώς είναι αθάνατα. [Ερμής Τρισμέγιστος, Απόσπασμα IV, §18,19]»
Υπάρχει όμως εκεί μια πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή, που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή:
Αν η εξισορρόπηση των συναισθημάτων, δεν συμβαδίζει ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με Πνευματικότητα, υπάρχει κίνδυνος να περιπέσει στην λεγόμενη «αναισθησία».
Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος βουτηγμένος στον υλισμό, να επιτύχει την συναισθηματική ισορροπία. Αυτός ΣΙΓΟΥΡΑ θα πέσει στην κτηνώδη «αναισθησία»!
Η συναισθηματική ισορροπία ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να συμβαδίζει:
(1ον ) με απομάκρυνση από τον υλισμό και με ενάρετη διαβίωση, ...επειδή δεν γίνεται, τι στιγμή που αρνείσαι το Μάτριξ, να ορμάς στις «ηδονές» του, ... ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΑΝΕΣΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ, και
(2ον ) με ενατένιση της ΕΞΩ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ Θεότητας.
(1ον ) με απομάκρυνση από τον υλισμό και με ενάρετη διαβίωση, ...επειδή δεν γίνεται, τι στιγμή που αρνείσαι το Μάτριξ, να ορμάς στις «ηδονές» του, ... ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΑΝΕΣΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ, και
(2ον ) με ενατένιση της ΕΞΩ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ Θεότητας.
Μετά από αυτή την συναισθηματική εξισορρόπηση, θα αρχίσει σιγά-σιγά να αναπτύσσεται μέσα στον άνθρωπο, μια διαφορετική κατάσταση, πέραν του συναισθήματος, και η οποία έχει σχέση με την πραγματική Αγαθότητα. Αυτή η Αγαθότητα, είναι η απόλυτη καλοσύνη, ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, που είναι σχεδόν αδύνατον να περιγραφεί λεκτικά. Τότε το «καλό» παίρνει μια άλλη διάσταση, έξω από τα πλαίσια που ορίζει ένα «θετικό» συναίσθημα και εκδηλώνεται με τελείως διαφορετικό τρόπο καθώς μεταστοιχειώνεται σε Αγαθό.
Κρίμα γι' αυτούς που δεν κατανοούν το αυτονόητο!
Πηγή
.png "English"){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου