Guardian: Ανακούφιση από το χρέος και όχι δεκαετίες λιτότητας

Από την Ιρλανδία μέχρι το νοτιότερο τμήμα της Πορτογαλίας και τους δρόμους της Αθήνας, οι ψηφοφόροι της «περιφέρειας»...

της Ευρώπης, όπως διαχωριστικά την αποκαλούν οι οικονομολόγοι, αρχίζουν να διαπιστώνουν την πραγματική αλήθεια, που δεν είναι άλλη από τα χρόνια λιτότητας που τους περιμένουν με περικοπές μισθών, ανεργία και ετοιμόρροπη δημόσια διοίκηση που δεν μπορεί να τους βγάλει από την κρίση. Στην πραγματικότητα οι χώρες τους βυθίζονται όλο και περισσότερο στην κρίση με τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η HeatherStewart σε άρθρο της στον «Guardian» αναλύει τις συνέπειες από την αναποτελεσματικότητα της συνταγής του ΔΝΤ κα του μηχανισμού στήριξης διερευνώντας εναλλακτικές προτάσεις που αρθρώνουν όλο και περισσότεροι οικονομολόγοι στον κόσμο.

Ο γνωστός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, αποκαλεί την υπαρχουσα συνταγή ως η «ψευδαίσθηση-εξαπάτηση της λιτότητας». Ο αρχηγός των Εργατικών στη Βρετανία Εντ Μίλιμπαντ αναφερόμενος στις πολιτικές λιτότητας των χωρών της ΕΕ είπε ότι είπε ότι «είναι επίπονες και αναποτελεσματικές».

Οι Ιρλανδοί θα συμφωνήσουν ότι παρά τα σκληρά μέτρα που είχαν πάρει για να αποφύγουν μια κρίση σαν της Ελλάδας, δεν το κατάφεραν έστω και αν η δική τους περίπτωση έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Θα αναγκαστούν και αυτοί να μπουν σε σκληρή λιτότητα τουλάχιστον για τρία χρόνια. Η εσωτερική ζήτηση έχει πέσει κατά 27% και οι επενδύσεις 60%, που αποτελούν δείκτες της μείωσης της ρευστότητας που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την έξοδο από την κρίση.

Η κακή κατάσταση που επικρατεί στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με τη φτώχεια και τα χρέη των χωρών της Αφρικής αλλά η πραγματικότητα είναι περίπου η ίδια. Η υιοθέτηση της σκληρής αποπληθωριστικής πολιτικής που έχει επιβληθεί από τους διεθνείς δανειστές, κάνει την εξόφληση του χρέους ακόμα πιο σκληρή.

Ο NickDearden, που διευθύνει την καμπάνια για τη μείωση του χρέους των φτωχών αφρικανικών χωρών φέρνει το παράδειγμα της Ζάμπια, που παρά τα μέτρα που πήρε, ουσιαστικά πολλαπλασίασε το χρέος της και βυθίστηκε σε μεγαλύτερη ύφεση.

Στην Ιρλανδία και την Ελλάδα αυξάνονται συνεχώς οι φωνές και οι φορείς που ζητούν έναν ανεξάρτητο λογιστικό έλεγχο του εθνικού χρέους, και οι εκλογείς να μπορούν να καταλάβουν που οφείλεται αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.

O AndyStoreya από το University Collegeτου Δουβλίνου και μέλος της ιρλανδικής καμπάνιας λογιστικού ελέγχου του χρέους, δήλωσε ότι η πραγματική αιτία της υφιστάμενης κατάστασης είναι ότι οι τράπεζες ζήτησαν πίσω τα χρήματά τους. Στην Ιρλανδία ένας λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να διαχωρίσει το δημόσιο από το ιδιωτικό χρέος.

Ο Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής οικονομικών στο Λονδίνο και μέλος της καμπάνιας για το λογιστικό έλεγχο του ελληνικού χρέους, αναφέρει ότι ένας από τους στόχους της κίνησης είναι να ταυτοποιήσει ποιο κομμάτι του ελληνικού χρέους είναι παράνομο. Θέτει επίσης το ερώτημα αν είναι ηθικό ή οικονομικά αποδεκτό να καταστρέφεται το κράτος ευημερίας και πρόνοιας και να «γκρεμίζονται» σχολεία και νοσοκομεία μόνο και μόνο για να αποπληρωθεί το χρέος. Ο Like Storey και ένας μεγάλος αριθμός οικονομολόγων πιστεύουν ότι για μερικές χώρες η χρεοκοπία είναι θέμα χρόνου και γι’ αυτό είναι καλύτερο να αντιμετωπιστεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Αναφέρει επίσης ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι Ιρλανδοί θα μιμηθούν τους Έλληνες και θα βγουν στους δρόμους.

Πάντως δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι έτοιμοι να ανοίξουν την πόρτα, στις χώρες με προβλήματα χρέους, της ήπιας χρεοκοπίας, τουλάχιστον για το μελλοντικό τους δανεισμό.

Οι ευρωπαϊκοί λαοί που έχουν υπομείνει τη λιτότητα έχουν κουραστεί να ακούν για ένα καλύτερο μέλλον και έχουν ανάγκη από άμεσα μέτρα ανακούφισης. Ο χρόνος τρέχει και η Ευρώπη έχει δυο επιλογές: είτε να συνεχίσει να σπρώχνει οικονομίες όπως της Ελλάδας, της Ιταλίας και σύντομα της Πορτογαλίας σε βαθύτερη κρίση, τη στιγμή που οι ψηφοφόροι δυσφορούν όλο και περισσότερο για τα επίπονα μέτρα που τους έχουν επιβληθεί από τους ευρωπαίους εταίρους είτε να αποδεχθούν ότι τα χρέη έχουν γίνει δυσβάσταχτα και να ανοίξουν τη συζήτηση για μια ελεγχόμενη χρεοκοπία.

epikaira