Μετατρέπουν το μάτι σε ανθρώπινο... ραντάρ

Αμερικανοί επιστήμονες διενεργούν μελέτες για την κατασκευή φακών επαφής που θα επιτρέπουν στον χρήστη τους να βλέπει στο περιθώριο του οπτικού του πεδίου χρήσιμες πληροφορίες...

Εναν κόσμο επιστημονικής φαντασίας να «απλώνεται» μπροστά στα μάτια μας οραματίζεται η επιστημονική κοινότητα, υποσχόμενη τη δημιουργία του εντός των προσεχών ετών. Το φιλόφοξο πρότζεκτ αφορά την κατασκευή φακών επαφής υψηλής τεχνολογίας, οι οποίοι θα μπορούν να αποθηκεύουν και να προβάλλουν υπό μορφή ολογράμματος μια σειρά δεδομένων και πληροφοριών, κατά το πρότυπο της εντυπωσιακής κινηματογραφικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας «Εξολοθρευτής».
Πληροφορίες, όπως επί παραδείγματι η ώρα, η ημερομηνία ή η ταχύτητα την οποία αναπτύσσει το αυτοκίνητό μας, θα μπορούν να διαβιβαστούν ανά πάσα στιγμή στον κερατοειδή χιτώνα του ανθρώπινου οφθαλμού, καθιστώντας πιο απλή και περισσότερο λειτουργική την καθημερινότητά μας.

Στην ταινία «Εξολοθρευτής ΙΙ», το ανθρωποειδές που υποδυόταν ο Σβαρτσενέγκερ διέθετε την ικανότητα να «σαρώνει» με τα ηλεκτρονικά του μάτια κάθε είδους πληροφορία που σχετιζόταν με έμψυχα ή άψυχα «αντικείμενα», τα οποία βρίσκονταν εντός του διευρυμένου οπτικού πεδίου του και εν συνεχεία να τα προβάλλει σε μια μικροσκοπική εικονική οθόνη που ήταν «εγκαταστημένη» στο μάτι του.

Το χολιγουντιανό όραμα δεν αποκλείεται να λάβει «σάρκα και οστά» εντός της προσεχούς δεκαετίας, καθώς επιστήμονες από όλο τον κόσμο διεξάγουν τα τελευταία χρόνια μια σειρά μελετών για την ανάπτυξη ειδικών φακών επαφής, οι οποίοι θα παρέχουν στον φορέα τους τη δυνατότητα αξιοποίησης των λειτουργιών ενός διευρυμένου φάσματος οπτικού πεδίου.
«Με ένα τέτοιο είδος φακού επαφής θα μπορούσαμε να καταργήσουμε πολλά πράγματα, όπως επί παραδείγματι το ρολόι ή το ταχύμετρο ενός αυτοκινήτου», εξηγεί στο γερμανικό περιοδικό «ΡΜ» ο καθηγητής ηλεκτροτεχνικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, Μπάμπακ Πάρβιτς.
Αυτό που αναζητούν οι επιστήμονες, ως επί το πλείστον για πρακτικούς λόγους, είναι τα νέα «δομικά» υλικά τα οποία θα είναι απολύτως ανεκτά από τον ανθρώπινο οργανισμό. Οπως εκτιμά ο Πάρβιτς, η ομάδα του θα είναι έτοιμη να παρουσιάσει αυτό το καινοτόμο επίτευγμα εντός της προσεχούς δεκαετίας.