"Ίσως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ήρθα για να σπείρω ειρήνη στον κόσμο. Δεν ξέρουν ότι ήρθα για να σπείρω την διχόνοια πάνω στην Γη: φωτιά, ξίφος, πόλεμο"

Όταν ο άνθρωπος αποφασίζει να βαδίσει προς την πνευματική του ωρίμανση, μπαίνει σε μια Τάξη, που αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στην καθημερινή κοινωνία, μαθαίνει, χωρίς σύγκριση,..
να ωριμάζει πνευματικά, νοητικά, συναισθηματικά...

Ο Πατέρας του, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στους καθημερινούς πατεράδες, τον βοηθά να αυτονομηθεί σαν μοναδικό και ελεύθερο ον, μαθαίνοντάς του τον Κόσμο από την Αρχή.

Η Μητέρα του, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στις καθημερινές μανάδες, τον διδάσκει πως να αναπτύσσεται μέσα στην Αγάπη των Θείων Νόμων και να γίνεται κοινωνός αυτής της Αγάπης, μέσα στο σύνολο των ανθρώπων.

Είναι πολύ δύσκολο να πεις σε έναν ενήλικα, ότι δεν χρειάζεται να υποκρίνεται, και να σε εμπιστευθεί σ' αυτό, γιατί έμαθε ότι η κοινωνικοποίηση είναι η μεγαλύτερη απειλή σ' αυτό που πιστεύει ότι είναι, γιατί φαίνεται ότι δεν το πιστεύει κανένας άλλος.

Η ιδέα που έχει ο ενήλικας για τον εαυτό του, σπάει από χίλιες μεριές, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τους άλλους και εκείνος δεν γνωρίζει που κάνει λάθος και κανένας δεν τον πιστεύει, φαίνεται σαν να μην τον αποδέχεται κανένας. Πολεμάει λοιπόν γι' αυτήν την ιδέα, προσπαθώντας πάνω από όλους, να πείσει τον Εαυτό του, ότι είναι σωστά όλα αυτά που πιστεύει.

Η ειρήνη έχει πολλές μορφές, όταν απλά είναι ο τρόπος για να κρύψεις τον πόλεμο...

Η ειρήνη μπορεί να μεταβάλλει τα πάντα σε απάθεια και η απάθεια μπορεί να εμφανίζεται σαν αγάπη χωρίς όμως Σοφία...

Όταν θέλει ο άνθρωπος να κρύψει τον πόλεμο, βρίσκει τρόπους να πολεμάει, ακριβώς όπως όταν θέλει να κρύψει τον φόβο του, βρίσκει τρόπους να αγαπάει

Οι καθημερινοί γονείς δίνουν όπλα στο παιδί, για να μην κάνει λάθη, δηλαδή του δίνουν μόνο ασπίδες για να προστατεύεται...

ενώ Πατέρας και η Μητέρα του τού δίνουν όπλα που θα του χρησιμεύσουν στα λάθη κυρίως, γιατί όπλα δεν είναι μόνο οι ασπίδες...

Τα όπλα σε κάνουν μάχιμο, ενώ οι ασπίδες σε κάνουν μόνο να υποχωρείς και να προφυλάσσεσαι, ελπίζοντας στην ειρήνη.

Ξέρετε τι σημαίνει να βγάλεις ένα παιδί στην Ζωή που το μόνο που του έμαθες είναι να προφυλάσσεται από τα λάθη, χωρίς να του δώσεις όπλα να πολεμήσει με την ψευδαίσθηση της ειρήνης?

Που είναι το Θάρρος? η Θέληση? η Τόλμη? η Πίστη? η Εμπιστοσύνη? η Φαντασία? η Ομορφιά? Η Δύναμη?

Ο άνθρωπος χρειάζεται να προετοιμάζεται για τον πόλεμο, όχι για να πολεμήσει, αλλά για να υποστηρίξει την Ειρήνη

Και αν πήρε μόνο ασπίδες σαν όπλο, να ανακαλύψει και τα όπλα του Πατέρα του και της Μητέρας του, που είναι εκείνες οι Αρετές της Ευγένειας και της Γενναιοψυχίας, του Ελέους και της Δικαιοσύνης, της Αγάπης και της Σοφίας...

αλλιώς θα κρύβεται πίσω από τις ασπίδες, θεωρώντας ότι έτσι θα αποφύγει τα λάθη και δεν θα παρατηρεί ότι με αυτόν τον τρόπο είναι πάντα ο νικημένος της Ζωής...

Δέστε...ο πόλεμος είναι μέσα μας! Όχι γιατί γεννηθήκαμε δειλοί, αλλά γιατί μάθαμε ότι όπλα είναι μόνο οι ασπίδες, ενόσω ο Πατέρας μας και η Μητέρα μας, μας έδωσαν απλόχερα Αγάπη και Σοφία, να εφαρμόσουμε τις Αρετές μέσα στον Κόσμο τους!

Και είπε ο Ποιητής Άνθρωπος... "Ίσως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ήρθα για να σπείρω ειρήνη στον κόσμο. Δεν ξέρουν ότι ήρθα για να σπείρω την διχόνοια πάνω στην Γη: φωτιά, ξίφος, πόλεμο" (Ευαγγέλιο του Θωμά)

Ίσως κανείς δεν φαντάζεται ότι ο πόλεμος με τις ασπίδες μόνο, γίνεται αιματοχυσία...Δεν διδάσκεται από τα λάθη του παρελθόντος, γιατί έμαθε μόνο να τα αποφεύγει, ως προαγωγός του καλού και της ειρήνης και τα εμφάνισε στον κόσμο του, σαν κακό και πόλεμο...

Τι να το κάνω εγώ μετά, να πιστεύω σε έναν θεό πατέρα παντοκράτορα, όταν αυτό που έμαθα από τον πατέρα μου, δεν είναι ίδιο με αυτό που μαθαίνω από τον Θεό μέσα μου...

Είναι μάλλον οδυνηρό να παραδεχτεί κανείς ότι όλα όσα έμαθε ήταν λάθος και να αφεθεί να τα μάθει από την Αρχή… Το χαρμόσυνο μήνυμα πάντως είναι ότι Μπορεί να το κάνει…

Βάσω Νικολοπούλου

revealedtheninthwave.blogspot.gr 
www.katohika.gr